Eind 2021 verscheen in NTz een artikel over de relatie tussen probleemgedrag en de zorgorganisatie waar mensen wonen. Onderzocht werden zelfverwonding, agressie en destructief gedrag. Als theoretisch raamwerk diende de ecologische theorie. Die verondersteld complexe wederzijdse interacties binnen (zorg)organisaties tussen een actieve, zich bio-psychologisch ontwikkelende bewoner en diens directe- en indirecte omgeving. Die interactie beïnvloed het functioneren en de ontwikkeling van die bewoner (Bronfenbrenner*).

Er werd op 4 niveaus gevalideerde meetinstrumenten ingezet ( N=192). Voor het microniveau werden o.a. de begeleidingsrelaties gemeten, op mesoniveau de aard van het DB- en woonaanbod. Het ‘exo-niveau’ betrof o.a. het personeelsverloop. Op macroniveau onderzochten de onderzoeker van het Centrum voor Consulatie en Expertise (CCE) ‘maatschappelijke opvattingen en beleid.‘

Uitkomsten waren onder meer dat probleemgedrag samenhangt met de gevoeligheid van begeleiding om met gedrag om te gaan, personeelsverloop en de manier waarop leefgroepen worden samengesteld. Ook gelijkwaardigheid en het ontbreken van sociale druk dus ‘openheid’ onder medewerkers, bleken een (positieve) rol te spelen.

Cross-sectioneel onderzoek naar verbanden tussen de organisatiecontext en probleem- gedrag bij bewoners van organisaties in de langdurige gehandicaptenzorg, Olivier-Pijpers, V.C, e.a., NTZ 4, 2021 126-138.

Noot

Bronfenbrenner U. & Morris P. (2006) The bioecological model of human development. In: Handbook of Child Psychology; Volume 1, Theoretical Models of Human Development (ed R. Lerner), pp. 793–828. John Wiley & Sons, Hoboken.